ΜΟΥΣΙΚΗ

 

Μουσική

 Ως μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσικού έργου, καθώς και η επιστήμη που επικεντρώνεται σε θέματα συνδεόμενα με την παραγωγή, οργάνωση και λήψη ήχων. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικο κομμάτι.

Γνωστή και ως Απολλώνια Τέχνη, η μουσική παίρνει το όνομά της από τις εννέα Μούσες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Καθ' αυτή την έννοια, η μουσική διέφερε σημασιολογικά της σημερινής χρήσης του όρου, και περιελάμβανε το σύνολο των τεχνών που βρίσκονταν υπό την προστασία των Μουσών. Στην Αρχαία Ελλάδα, ο όρος εννοούσε την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό ως μια αδιάσπαστη ενότητα τεχνών η οποία καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα στο Θέατρο, ενώ τη θεωρία της Μουσικής εξέφραζε ο κλάδος της Αρμονικής. Ο διαχωρισμός αυτός υιοθετήθηκε και αναπτύχθηκε από τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό. Έτσι σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η μουσική ως τέχνη, έρχεται να καλύψει την ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει με τους ήχους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ψυχικές του καταστάσεις.

 

  ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ – ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ 

 

The Beatles

 
The Beatles
The Fabs.JPG
Τζον Λένον, Πολ Μακάρτνεϊ, Τζωρτζ Χάρισον και Ρίνγκο Σταρ (από αριστερά στα δεξιά) το 1964
Προέλευση Αγγλία
Παρουσία 1960 - 1970
Μουσικό είδος Ποπ, ροκ
Δισκογραφική εταιρεία Parlophone, Capitol, Apple, Vee-Jay, Polydor
Μέλη Τζων Λένον (John Lennon)
Πωλ Μακάρτνεϋ (Paul McCartney)
Τζωρτζ Χάρισον (George Harrison)
Ρίνγκο Σταρ (Ringo Starr)
Πρώην μέλη Pete Best (1960-1962)
Stuart Sutcliffe (1960-1961)
Ιστοσελίδα www.beatles.com/

Οι Μπητλς, ή Μπιτλς (Αγγλ. Beatles), ήταν ένα παγκοσμίου φήμης αγγλικό ροκ συγκρότημα από το Λίβερπουλ, αποτελούμενο από τον τραγουδιστή και κιθαρίστα Τζων Λένον (John Lennon), τον τραγουδιστή και μπασίστα Πωλ Μακάρτνεϋ (Paul McCartney μετέπειτα Sir Paul McCartney), τον κιθαρίστα Τζωρτζ Χάρισον (George Harrison) και τον ντράμερ Ρίνγκο Σταρ (Ringo Starr, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Richard Starkey). Το συγκρότημα έκανε έντονη την παρουσία του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να παραμένει το πιο δημοφιλές και επαναστατικό συγκρότημα στην ιστορία της μουσικής.

 

Σύντομη Ιστορία

Οι Μπητλς σχηματίστηκαν στο Λίβερπουλ το 1959 και η αρχική τους σύνθεση περιλάμβανε τους Τζων Λένον, Πωλ Μακάρτνεϋ, Τζωρτζ Χάρισον, Στιούαρτ Σατκλιφφ (μπάσο και φωνή), και Πιτ Μπεστ (τύμπανα). Tο πρώιμο ρεπερτόριό τους στηριζόταν σε διασκευές αμερικανικών R&B κομματιών των Chuck Berry και Little Richard. Με την επιστροφή τους από το Αμβούργο στις αρχές του 1961, ο Σατκλιφφ αποφασίζει να αποχωρήσει και ο Μακάρτνεϋ παίρνει το μπάσο. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, ο Brian Epstein γίνεται μάνατζέρ τους, τον Αύγουστο του 1962, αντικαθιστούν τον ντράμερ Πιτ Μπεστ, με τον Ρίτσαρντ Στάρκι (Ρίνγκο Σταρ), και κυκλοφορούν το ιστορικό single "Love Me Do" με παραγωγό τον George Martin που σύντομα θα απολάμβανε τη φήμη του "πέμπτου Beatle". Kαθιερώνουν το image με το ιδιαίτερο κούρεμά τους και τα σακάκια δίχως κολάρο και το "She Loves You" γίνεται το single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της Bρετανίας.

Με την κυκλοφορία του άλμπουμ τους "With The Beatles" καθιερώνονται όροι όπως "Merseybeat" (για τη μουσική τους) και "Beatlemania" (για την υστερία που προκαλούσαν, ειδικά στο γυναικείο πληθυσμό). Παίζουν στα μεγάλα κλαμπ του Λονδίνου (Palladium, Royal Albert Hall), εμφανίζονται στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο και το Νοέμβριο του 1963 παίζουν για τη βασίλισσα, αποδεκτοί πλέον από το κατεστημένο κι έχοντας γεφυρώσει το "χάσμα των γενεών". Τον Ιανουάριο του 1964 βρίσκονται στο Παρίσι, όταν μαθαίνουν ότι είναι Nο. 1 στις ΗΠΑ.

Ταξιδεύουν στις H.Π.A. όπου χιλάδες θαυμαστές τους τους υποδέχονται στο αεροδρόμιο και η εμφάνισή τους στο δημοφιλέστατο τηλεοπτικό σόου του Εντ Σάλιβαν σημειώνει ρεκόρ τηλεθέασης. Επιστρέφουν στο Λονδίνο με τιμές ηρώων, έχοντας ανοίξει το δρόμο για την "Βρετανική Εισβολή" όπως ονομάστηκε η διάκριση που ακολούθησε των βρετανικών συγκροτημάτων στα αμερικανικά τσαρτς. Τον Ιούλιο του 1964 κάνει πρεμιέρα το πρώτο τους Φιλμ "A Hard Day's Night" σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Λέστερ και σύντομα ακολουθεί το δεύτερό τους φιλμ "Help", αυτή τη φορά σε Τεχνικόλορ.

Ο Μακάρτνεϋ γράφει το "Yesterday" και στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ παρασημοφορούνται από τη βασίλισσα. Στη Νέα Υόρκη, τον Αύγουστο του 1965, είναι το πρώτο γκρουπ που παίζει σε στάδιο μπέιζμπολ. Σταδιακά αρχίζουν την παραγωγή πιο περιπετειώδους μουσικής, που οδηγεί σε δίσκους σαν το "Rubber Soul" και το "Revolver". O Χάρισον πειραματίζεται για πρώτη φορά με το ινδικό έγχορδο σιτάρ στο "Norwegian Wood". Tο καλοκαίρι του 1966 ο Λένον δηλώνει σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι οι Beatles είναι πιο διάσημοι από τον Ιησού, προκαλώντας κατακραυγή, που εντείνεται όταν ο Μακάρτνεϋ παραδέχεται στην τηλεόραση ότι έχει πάρει LSD. Δίνουν το τελευταία ζωντανή συναυλία της καριέρας τους στο Σαν Φρανσίσκο. Στην καρδιά του "καλοκαιριού της αγάπης" και της επιτυχίας, ετοιμάζεται το επόμενό τους φιλμ, σε ύφος ντοκιμαντέρ (αν και σουρεαλιστικό), το “Magical Mystery Tour”, κυκλοφορεί το "Sgt. Pepper's Lonely Heart's Club Band", το οποίο για πολλούς μουσικούς κριτικούς αποτελεί το σημαντικότερο άλμπουμ της ροκ μουσικής.

Στις 25 Iουνίου 1967, στην πρώτη παγκόσμια ταυτόχρονη μετάδοση μέσω δορυφόρου, τραγουδούν το "All You Need Is Love" σε 200 εκατομμύρια ανθρώπους. Ήταν μια από τις πιο δυνατές, ιστορικά και συναισθηματικά, στιγμές στην ιστορία της ροκ μουσικής. Aμέσως μετά τον αιφνίδιο θάνατο τού μάνατζέρ τους Μπράιαν Έπσταϊν (Brian Epstein), γνωρίζουν τον Μαχαρίσι Γιόγκι Μαχές (Maharashi Yogi Mahesh) και ενσωματώνουν στοιχεία των ανατολικών φιλοσοφιών. Ιδρύουν φιλόδοξα τη δισκογραφική εταιρεία Apple, που στεγάζει επιχειρηματικά όλες τους τις δραστηριότητες. Θριαμβευτικά, με το "Abbey Road" και το "Let It Be" (που είναι τελικά το τελευταίο τους άλμπουμ, αλλά και το τελευταίο τους ζωντανό), η ιστορία των Beatles φτάνει στο τέλος της.

Οι "Υπέροχοι Τέσσερις" ακολούθησαν προσωπικές καριέρες με αρκετές αξιόλογες στιγμές, που όμως ποτέ δεν πλησίασαν την ακεραιότητα του Beatle-ικού καλλιτεχνικού οράματος. Τον Δεκέμβριο του 1980 ο Λένον δολοφονείται έξω από το σπίτι του στη Nέα Yόρκη και στις 30 Νοεμβρίου του 2001 ο Χάρισον πεθαίνει από καρκίνο στο Λος Άντζελες.

Προέλευση ονόματος

το λογότυπο των Beatles

Η αρχή έγινε με τον John Lennon στα σχολικά του χρόνια, και την skiffle μπάντα του, τους Black Jacks. Στην συνέχεια ονομάστηκαν Quarrymen, από το όνομα του σχολείου Quarry Bank High School. Ο Stuart Sutcliffe -πρώτος μπασίστας του συγκροτήματος και καλός φίλος του John- πρότεινε να αλλάξουν το όνομα τους σε Beetles (σκαθάρια) επηρεαζόμενος από τον Buddy Holly and the Crickets (γρύλοι). Αφού δοκίμασαν ονόματα όπως “Long John and The Beetles”, “Johnny and the Moondogs”, “The Silver Beatles”, “Beat Brothers” κατέληξαν στο “The Βeatles”.

Το "Ε" έγινε "Α" κάνοντας λογοπαίγνιο με τη λέξη beat (ρυθμός). O Lennon είπε ότι έκανε λογοπαίγνιο με τις λέξεις beat και less (χωρίς ρυθμό).

Μια άλλη εκδοχή για το όνομα των Beatles είναι ότι εμπνεύστηκε από την ταινία “The wild one” (1953) με τον Marlon Brando. Οι Beetles ήταν μια συμμορία μοτοσυκλετιστών με δερμάτινα, κάτι που τους έκανε να ταυτιστούν με αυτό το ύφος, πολύ πριν γίνουν γνωστοί ως “τα καλά παιδιά” με κοστούμια και γραβάτες.

Ο John Lennon είχε πει ότι είχε ένα όραμα όταν ήταν 12 χρονών. Eίδε έναν άνθρωπο να βγαίνει μέσα από μια φλεγόμενη πίτα και του είπε “Θα είστε οι Beatles με Α, όχι E”. Πολλοί τον πίστεψαν, αλλά ο Paul McCartney σε συνέντευξη που έδωσε το 1997 για τον δίσκο του “Flaming Pie” είπε ότι προφανώς ο John αστειευόταν..

Νατάσα Μποφίλιου 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983, όπου και μεγάλωσε, και έχει σπουδάσει πολιτική ανάλυση στη Νομική σχολή των Αθηνών. Έχει πτυχίο πιάνου και θεωρητικών μαθημάτων από το Ελληνικό Ωδείο. [1]
Ξεκίνησε την πορεία της στο τραγούδι συμμετέχοντας στις εμφανίσεις του Χρόνη Αηδονίδη. Το 2004, πήρε μέρος στη Δεύτερη Ακρόαση της δισκογραφικής εταιρίας "Μικρή Άρκτος", διευθυντής της οποίας είναι ο στιχουργός Παρασκευάς Καρασούλος ("Μικρή πατρίδα", "Δυο μέρες μόνο", "Δεν είσαι εδώ" κ.ά.). Κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις, με αποτέλεσμα να συμμετάσχει ερμηνεύοντας δύο τραγούδια στο άλμπουμ "Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου", το οποίο με τα 17 τραγούδια που περιείχε συνέστησε στο κοινό νέους καλλιτέχνες.
Ένα χρόνο μετά, έκανε το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου και μουσική Κώστα Τσίρκα με τίτλο "Εκατό μικρές ανάσες", από την εταιρία "Μικρή Άρκτος".
Το 2006 συμμετείχε στο άλμπουμ του Σταμάτη Κραουνάκη "Πεθαίνοντας στην Αθήνα", το οποίο περιείχε τη μουσική από την ομώνυμη ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Το 2007, κυκλοφόρησε πάλι από τη Μικρή Άρκτο το CD-single "Εν λευκώ", σε στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου και μουσική Θέμη Καραμουρατίδη.
Μέσα στο 2007 το Δίφωνο κυκλοφόρησε μια συλλογή με τον τίτλο "Η Γενιά του 2010", φιλοξενώντας τραγούδια της Νατάσσας Μποφίλιου, της Ελεονώρας Ζουγανέλη και του Γιάννη Χαρούλη.Τα τραγούδια της Νατάσσας που συμπεριλήφθηκαν ήταν από τις «Εκατό μικρές ανασες», το ντουέτο της με την Ελεονώρα Ζουγανέλη, με τίτλο ««Ποιος ξέρει» και το «Στο΄πα και στο ξαναλέω».
Μια ακόμα συμμετοχή για τη Νατάσσα γίνεται το 2008 με το «Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη» στο δίσκο «Love Obsession… jazz sensation 2»,του Γιώργου Ψυχογιού.
Το πρώτο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα της συνεργασίας της με το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και το Θέμη Καραμουρατίδη κυκλοφορεί τον Μάρτιο του 2008, τίτλος του "Μέχρι το τέλος", ένα άλμπουμ που κατάφερε να εντυπωσιάσει κοινό και κριτικούς και θεωρείται ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας.[2]
Την Πρωτοχρονιά του 2009 ο ραδιοφωνικός σταθμός «Μελωδία» αναθέτει στους τρεις τους να γράψουν το τραγούδι της χρονιάς, και το «Ευχαριστήριο» είναι το πρώτο τραγούδι που ακούγεται μετά την αλλαγή του χρόνου.
Το Μάρτιο του 2009 κυκλοφορεί, σε παραγωγή Metropolis, το cd-single «Τρία Μυστικά», μία τριπλέτα τραγουδιών - μυστικών σημάτων σε ανθρώπους και καταστάσεις αυτής της πόλης και ακολουθώντας την «ανοιξιάτικη παράδοση» των τελευταίων τριών χρόνων, παρουσίαζε ζωντανά τα τραγούδια της τελευταίας δουλειάς της μαζί με εκείνα από τις προηγούμενες, στο Live Stage των Metropolis.
Μια επιτυχημένη σειρά εμφανίσεων σε όλη την Ελλάδα συνεχίστηκε και το 2010, ενώ ταυτόχρονα είχε μόνιμες βάσεις τον Σταυρό του Νότου και τα Orient και GaiA Live στη Θεσσαλονίκη.
Τον Μάρτιο του 2010 κυκλοφόρησαν τα «Εισιτήρια Διπλά», για άλλη μια φορά σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη από τη Lyra. Τα Εισιτήρια Διπλά είναι ένας δίσκος για τη μνήμη: την πρόσφατη και αυτή που χάνεται στο χρόνο.
Μετά από τις επιτυχημένες εμφανίσεις της στο Μετρό,τον Απρίλιο του 2010, η Νατάσσα ξεκίνησε την καλοκαιρινή της περιοδεία,κάνοντας πρώτα μια μεγάλη συναυλία στο Γκάζι για να αποχαιρετήσει το Αθηναϊκό κοινό της, συγκεντρώνοντας σχεδόν 4.000 θεατές[1].
Μέσα στο 2010, συμμετέχει επίσης σε τρεις δίσκους. Στην "Αστίβη",του Δημήτρη Καρρά με την «Στρογγυλή φωτιά», στο "Cocoon" του Tareq με το «Feel me» και στις "Μικρές Ελπίδες" του Παύλου Συνοδινού με τα «Απαγορευτικόν» και «Μικρές Ελπίδες».
Ο Οκτώβρης την βρίσκει στο θέατρο Κάππα,στην μουσική παράσταση «Έχω ένα σχέδιο»,του Θέμη Καραμουρατίδη ,ενώ λίγο αργότερα στο πλευρό του Παύλου Συνοδινού, στον Πυρήνα. Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και εμφανίσεις στο Γαία,στη Θεσσαλονίκη θα συμπληρώσουν τον χειμώνα του 2010.
Η είσοδος του 2011 θα την βρει στο πλευρό του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Χαρούλη, στο Gazarte, να τραγουδούν Ξαρχάκο, Χατζηδάκι και Θεοδωράκη, ενώ λίγο αργότερα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά θα εμφανιστεί στο Μετρό.
Αργότερα, εμφανίζεται στην Τελετή Έναρξης των Special Olympics Αθήνα 2011, που ερμηνεύει δικά της τραγούδια, ενώ στην Τελετή Λήξης ερμηνεύει το "Σφίξε με", του Θεόφραστου Σακελλαρίδη και του Στέλιου Λάσκαρη.
Το καλοκαίρι τη βρίσκει για άλλη μια φορά στην Τεχνόπολι του Γκαζιού, καθώς και σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, με τη μπάντα της. Συμμετείχε επίσης, στη συναυλία της Ελεονώρας Ζουγανέλη στο Θέατρο Βράχων, η οποία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε δίσκο την ίδια χρονιά.
Για πρώτη φορά, συμμετείχε και στο ARK Festival που διοργανώθηκε στην Αθήνα, ενώ ο κύκλος των εμφανίσεων της με τον Σταύρο Ξαρχάκο και το Γιάννη Χαρούλη συνεχίστηκε με περιορισμένες συναυλίες ανά την Ελλάδα και μια τελευταία συναυλία στο Παλλάς, τον Οκτώβριο του 2011.
Έπειτα από μια σειρά εμφανίσεων στο ΓαιΑ live στη Θεσσαλονίκη, το Νοέμβριο, και περιορισμένο αριθμό συναυλιών σε πόλεις της Ελλάδας, η Νατάσσα Μποφίλιου έκλεισε τον κύκλο των Εισιτηρίων Διπλών.
Ο Φεβρουάριος του 2012, θα την βρει με νέο δίσκο και εμφανίσεις στο Gazoo, κάθε Σάββατο. Ήρθαν "Οι μέρες του φωτός".
Δισκογραφία [Επεξεργασία]
 
Προσωπική Δισκογραφία [Επεξεργασία]
 
2005
Εκατό μικρές ανάσες [στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μουσική: Κώστας Τσίρκας]
"Πλατεία Αμερικής"
"Μικρές αγγελίες"
"Εκατό μικρές ανάσες"
"Πες ό,τι θες"
"Γάτες"
"Καζαμπλάνκα"
"Συμπλέκτης"
"Φορτηγό"
"Μια βροχή"
"Ασπιρίνη"
"Κρύψου"
"Σήματα καπνού"
"Τα κομμένα φτερά"
2007
Εν λευκώ [CD-single] [στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης]
"Εν λευκώ"
"Συννεφιά"
2008
Μέχρι το τέλος [στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης]
"Αεράκι"
"Μικρή διαφορά"
"Σ΄ έχω βρει και σε χάνω"
"Εκκρεμότητα"
"Παρέα"
"Αλεξάνδρας"
"Μέχρι το τέλος"
"Εν λευκώ"
"Πρωινή μελαγχολία"
"Δρόμος"
"Συννεφιά"
"Καραβάκια"
2009
Τρία μυστικά [CD-single] [στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης]
"Με τσιγάρα βαριά"
"Κοίτα εγώ"
"Ευχαριστήριο"
2010
Εισιτήρια διπλά [στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης]
"Οι ομπρέλες του Demy"
"Σ' αυτό τον κόσμο"
"Το μέτρημα"
"Το τέλος στο σαλόνι"
"Ο Λύκος"
"Γεννήθηκα"
"Σε ξεχώρισα"
"Μεγάλες αγάπες"
"Το ραντεβού"
"Το αστέρι μου"
"Οι πρώην"
"Belle Rêve" (για την ομώνυμη παράσταση της ομάδας "Τεχνικό", Φεβρουάριος 2010)
Συμμετοχές [Επεξεργασία]
 
2004
Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου [συμμετοχή]
"Ασπιρίνη" (στίχοι: Γ. Ευαγγελάτος, μουσική: Κ. Τσίρκας)
"Ποιος ξέρει" (ποίηση: Μ. Πολυδούρη, μουσική: Μ. Σελητσανιώτης)
2006
Πεθαίνοντας στην Αθήνα [συμμετοχή]
"Εραστές", μαζί με την Ερωφίλη και τη Ρίτα Αντωνοπούλου (στίχοι, μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης)
"Τέτοια μέρα" (στίχοι, μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης)
2007
Η γενιά του 2010 [συμμετοχή] Δίφωνο
Πλατεία Αμερικής
Γάτες
Κρύψου
Τα κομμένα φτερά
Στο 'πα και στο ξαναλέω
Ποιος ξέρει, μαζί με την Ελεονώρα Ζουγανέλη
2008
Love Obsession… Jazz Sensation 2 [συμμετοχή] (δίσκος του Γιώργου Ψυχογιού)
Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη
2010
Αστιβή [συμμετοχή] (δίσκος του Δημήτρη Καρρά)
Στρογγυλή φωτιά, μαζί με τον Δημήτρη Καρρά (στίχοι: Δημήτρης Καρράς)
 
Cocoon [συμμετοχή] (δίσκος του Tareq)
Feel Me, μαζί με τον Tareq (στίχοι: Χάρης Αττώνης)
 
Μικρές Ελπίδες [συμμετοχή] (δίσκος του Παύλου Συνοδινού)
Απαγορευτικόν (στίχοι, μουσική : Παύλος Συνοδινός)
Μικρές Ελπίδες (στίχοι, μουσική : Παύλος Συνοδινός)
 
Herria [συμμετοχή] (δίσκος του Kepa Junkera)
Pello Joxepe, μαζί με τον Γιάννη Κότσιρα. Παραδοσιακό Βάσκικο τραγούδι
2011
Έχω ένα σχέδιο - Ζωντανή ηχογράφηση από το θέατρο ΚΑΠΠΑ [συμμετοχή] (δίσκος του Θ. Καραμουρατίδη)
"Σ' έχω βρει και σε χάνω" (στίχοι: Γ. Ευαγγελάτος, μουσική: Θ. Καραμουρατίδης, ερμηνεία: Ν.Μποφίλιου)
"Κοίτα εγώ" (στίχοι: Γ. Ευαγγελάτος, μουσική: Θ. Καραμουρατίδης, ερμηνεία: Ν.Μποφίλιου / Γ. Χαρούλης)
"Εν Λευκώ" (στίχοι: Γ. Ευαγγελάτος, μουσική: Θ. Καραμουρατίδης, ερμηνεία: Ν.Μποφίλιου)
"Κοίτα εγώ(encore)" (στίχοι: Γ. Ευαγγελάτος, μουσική: Θ. Καραμουρατίδης, ερμηνεία: Όλοι μαζί)
Είπα στους φίλους μου- Ζωντανή ηχογράφηση από το θέατρο Βράχων [συμμετοχή] (δίσκος της Ελεονώρας Ζουγανέλη)
"Εγώ μιλάω για δύναμη" (στίχοι: Λ. Νικολακοπούλου, μουσική: Δ. Γαλάνη, πρώτη εκτέλεση: Δ. Γαλάνη)
"Feeling Good" (by Nina Simone)
"Τσιγάρα Βαριά" (στίχοι: Γ. Ευαγγελάτος, μουσική: Θ. Καραμουρατίδης, πρώτη εκτέλεση: Ν. Μποφίλιου)
2012
Ίσως [συμμετοχή] (δίσκος του Ν. Πορτοκάλογλου)
"Κρυφτό" (στίχοι, μουσική : Νίκος Πορτοκάλογλου, πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου & Ροβέννα Αλευρά)